Toen ik in Heist op den Berg op bezoek kwam in de Spoorwegstraat, was ik onmiddellijk verliefd op de authenticiteit van het gebouw. De haard, de detail‐tegels, de prachtige natuurstenen vloer. Het had allemaal impact op mijn beslissing: hier zal ik mijn creativiteit botvieren. Een beetje geschiedenis over deze plek volgt hieronder.

Tot omstreeks 1840 was er nog geen sprake van de Stationstraat. De Bergstraat maar een schuine bocht naar rechts en liep verder in wat nu de oude Lierse Baan is, en zo verd richting Berlaar‐Heikant (waar toen nog geen sprak was van een parochie). Deze grote baan vormde voor de Heistenaars (en voor alle inwoners van Booisvhot, Aarschot, etc.) de geijkte weg om van thuis naar Lier of Antwerpen te reizen.

Het is pas rond 1840 dat er een baan van Heist naar Mechelen werd aangelegd. Vanaf de het kruispunt van de Bergstraat en de Molenstraat trok men dwars door de velden een bijna kaarsrechte weg richting Mechelen. Deze straat werd later de Stationsstraat genoemd.
Langzaamaan werden er huizen langs deze baan gebouwd, vooral toen het spoor en het station in Heist (6 juli 1864) werden uitgebouwd. En zo ontstond op de hoek van de Stationstraat/Spoorwegstraat een driehoekige lap grond waar een huis werd gebouwd, in alle waarschijnlijkheid door de familie Van Suetendael. Zij waren de eigenaars aan het einde van de 19e de hoek werd een huis gebouwd, het pand waar u uw activiteiten ontplooit.

Waarschijnlijk werd het huis opgetrokken door de familie Van Suetendaal (of Van Suetendael). In elk geval waren zij de eigenaars op het einde van de negentiende eeuw. De driehoek grond reikte tot aan de huidige appartementen ( nu nr. 15, het vroeger erg gekende Heistse huis Dijkmans).

Rond de eeuwwisseling (ca 1900) dus bouwde Van Suetendaal een nieuw mooi huis (identiek aan de pittoreske en stijlvolle villa Hendrickx in de Voogdijstraat (op de Berg) en het huis Derdin in de Bergstraat), waar nog mooie oude foto’s van bestaan, en rechts daarvan, aangebouwd een “wagenmakerij”. Van Suetendaal verkocht dit karakteristieke huis later aan Victor Van de Leest en na de dood Van Victor werd het huis opnieuw verkocht aan Gaston Goovaerts, die het verbouwde tot wat het nu is, en de wagenmakerij met grond afstond aan Louis Vercammen die het herbouwde zoals het nu nog is (nr. 13)

Links van dit huis verkocht Van Suetendaal in 1905 een perceel grond. Jozef Van den Meutter, de grootvader van Louis Van den Meutter die nu aan het andere eind van de Spoorwegstraat tegen de Boudewijnlaan aan, woont.
Grootvader Jef Van den Meutter, bouwde op de gekochte lap grond een beenhouwerij, zoals het gebouw er ook vandaag nog staat (nr. 9) Links van dit pand bouwde Charel van Suetendaal in de jaren dertig van de 20e eeuw het huis dat er nu ook nog staat (nr. 7). Hij was timmerman en vooral begrafenisondernemer. Vooraan was een winkel van doodskisten en begrafenisattributen; daarachter had zijn vrouw Clemence een kapsalon. Het echtpaar had geen kinderen.

In dezelfde periode bouwde Germaine Van Suetendaal aan de rechterzijde van het hoekhuis een woning. Zij was modiste en baatte er een hoedenzaak uit. Dit is nu nr. 3, bewoond door Jan Verstraeten en Machteld Lintermans. Tussen nr. 3 en nr. 7 lag nog een smalle strook grond die rond 1950 volgebouwd werd door “Jan Patat” (zijn echte achternaam is in de nevelen van de tijd verdwenen), getrouwd met Poldine Van Suetendaal. Zij hadden een zoon en een dochter; de dochter woont nog altijd in Heist, op de Isschotweg (Itegem).
Het hoekhuis (nr. 1) werd in Louis Van den Meutters kindertijd (ca 1950) gehuurd door Jul Van den Broeck, schilder en zijn vrouw, die naaister was. Later bouwde hij een huis in de Velodroomstraat (nabij cultuurcentrum). Daarna werd van het gebouw een café gemaakt, dat door diverse huurders werd uitgebaat. o.a. door Paul Van de Leest, de beroemde Heistse volkszanger “Roestenbaard”, auteur van het lied “Mijn hofken”, die ook de broer is van de nog bekendere folkmusicus Wiet Van de Leest. In die tijd (rond 1970 zoiets) was het daar danscafé­club ’t Klein Rad. Uiteindelijk werd het gebouw gekocht door dr. Van Oorley, eerste voorzitter van onze heemkring, die het verbouwde en er allerlei stijlENrijke en opvallende attributen aan toevoegde.

Tot een eind in de jaren ’70 van vorige eeuw was het dus een heel eenvoudig huis…, zoals oude foto’s getuigen); een heel uitgebreide bouw­ en cultuurgeschiedenis moet achter het pittoreske gebouw dus niet gezocht worden, ook al lijkt het op het eerste zicht wel iets héél bijzonders te zijn. De speklagen in de gevel, de poort, de schouw binnen, de vloeren, de muurankers enz. enz. zijn immers allemaal toegevoegd met oude recupmaterialen. Dit gebeurde in opdracht van dr. Van Oorley in de seventies.

De dokter, die huisdokter­antiquair was, stockeerde beneden zijn antieke spullen en maakte boven een appartement.